Kochani!
Nie zniknęłam ani nie zapadłam się pod ziemię (chociaż ostatnio mam na to ogromną ochotę, może miałabym święty spokój...), spokojnie! Jestem i pamiętam o Charliem. Ale niestety to cholerstwo brzęczy mi nad uchem jak nieznośny komar i wymusza, abym swoją uwagę skupiła całkowicie na nim. Ostatnią maturę mam 19.05, po tym dniu padne spać na następny rok więc jakoś w maju za rok powinien być następny rozdział.
Żartuję. :)
Chyba.
Mam nadzieję...
W każdym razie, do 19 nie pojawi się raczej nic, przykro mi.
Trzymajcie kciuki i módlcie się, żebym jakoś przebrnęła przez te nieszczęsne matury.
"Trzymajcie się, robaczki!"
xx
